Odznaka absolwencka Szkoły Podchorążych Piechoty w Coëtquidan we Francji.
Szkoła odbyła tylko dwa kursy. Pierwszy rozpoczął się już 5 października 1939 roku i zakończył 12 kwietnia 1940 roku. Drugi kurs trwał od 15 kwietnia do 17 czerwca 1940 roku. Po tej dacie szkoła dowodzona przez ppłk Bronisława Chruściela została ewakuowana do Wielkiej Brytanii.
Przyszli oficerowie musieli się w trakcie nauki mierzyć z trudnymi warunkami. Ze wspomnień absolwentów wynika, że nie dla tych dla których nie wystarczyło miejsca w lokalnej szkole przygotowano improwizowane noclegi w stajniach i oborach, „gdzie poczciwe krowi grzały nasze przemarznięte ciała swymi oddechami”. Żołnierzom faktycznie nie wydano koców i zmuszeni byli spać „z nogami w rękawach płaszczy”. Podobnie rzut granatem ćwiczono przy pomocy kamieni Łącznie oba kursy Szkoły Podchorążych w Coëtquidan ukończyło 6 kompanii, a więc około 700 podchorążych.
Ich skład był bardzo różnorodny. Wśród kursantów znajdowali się wrześniowi uciekinierzy z Polski, przedwrześniowi emigranci, czy polscy dyplomaci. Bardzo zróżnicowany był także ich wiek. Od młodzieńców, którzy przerwali naukę w korpusie kadetów, po dyrektor fabryki Wedla, czy ambasadora RP w Berlinie Józefa Lipskiego. Najbardziej znanym absolwentem był Ksawery Pruszyński. Cechą charakterystyczną absolwentów tej szkoły był fakt, że większość z nich posiadała już cywilne wyższe wykształcenie.
O samej szkole więcej można przeczytać w: R.Ch. Gallera, Antologia Szkół Podchorążych PSZ na Zachodzie w czasie II Wojny Światowej, Londyn 2002, s. 10-22.
Odznaka jednoczęściowa, bita z kontrą w tombaku srebrzonym, wykonana w firmie Delande.
Średnica 51 mm.
Nakrętka anonimowa, o średnicy 13 mm, dobrze dopasowana do słupka.
Od połowy słupka, nierówne gwintowanie, przez co nakrętka zakręca się pod kątem.
