Wykopalisko głębockie to jedno z najważniejszych znalezisk średniowiecznych monet polskich.
Barwnie opisał je w 1883 roku Stronczyński, nazywając wykopaliskiem "Głębokieńskim". Cytuję:
"Wyorał... 3 Października 1872 roku we wsi Głębokie w Wielkiem Księstwie Poznańskim... Gliniany garnuszek, potrącony lemieszem, rozbił się na kawałki, a rozsypane z niego po polu cienkie blaszkowate pieniążki, silny ówczesny wiatr daleko od miejsca wyorania roznosił. Znalazca dostrzegłszy w nich srebro, począł spiesznie zbierać w kieszeń co mógł, krusząc tym sposobem w drobne kawałki, co się w jego ręce dostało...
Właściciel gruntu... dopiero nad wieczorem dowiedział się o wyoraniu tego skarbu i zaraz około 1600 sztuk, pochodzących z niego pieniążków wykupił...
W 10 dni potem zajechał do Głębokiego X. Kanonik Polkowski, i ten dopiero szczerze całem wykopaliskiem się zajął, miejsce jego znalezienia rozpoznał, sam w niem grzebał... słowem dopełnił wszystkiego, co tylko gorliwego numizmatyka i znawcę w podobnem położeniu obowiązuje, i o stanie rzeczy bardzo szczegółową udzielił mi wiadomość... odsyłając... do bardziej szczegółowego opisu, jakiego wydanie X. Polkowski zapowiedział i który w r. 1876 w Gnieźnie prasę opuścił...".
Opracowania znaleziska i wydania go drukiem w Gnieźnie, w roku 1876, dokonał ksiądz Ignacy Polkowski.
Opracowanie zostało wydane w języku francuskim.
Oprawa introligatorska w papier łączony z barwionym na czarno płótnem. Dawna, zapewne z epoki, bez zachowanych okładek wydawniczych. Boki barwione w marmurkowy deseń.
Na stronie tytułowej dawny wpis własnościowy z data 1913 r.
Format wnętrza przycięty do 205 x 134 mm, zewnętrznie 210 x 142 mm.
Stan zachowania całości bardzo dobry.
80
stron tekstu z licznymi rycinami wewnątrz i 7 stron tablic na końcu.
Tablice dobrze ilustrują zawartość znaleziska, choć liczne rysunki monet
są również przeplatane w tekście.