Najwyższy nominał mennictwa Stanisława Augusta wprowadzony Uchwałą z czerwca 1794. Duża, złota emisja okresu Insurekcji Kościuszkowskiej.
Moneta
poszukiwana i ceniona przez kolekcjonerów. Wprowadzona do polskiego
mennictwa wzorem francuskich złotych monet, z charakterystyczną szatą
graficzną rewersu. Wyróżniająca się na tle rodzimych dukatów również
większym rozmiarem, który wynikał ze stopy menniczej. Jak opisywał je
Janusz Parchimowicz: Zawartość czystego złota w monetach, odpowiadała
standardom dukatów holenderskich, jednak ich waga była większa. Efekt
ten osiągnięto przez dodanie większej ilości miedzi.
Nominał, zdaniem Rafała Janke, bity w latach 1794-1795, co argumentuje on dokładną analizą stempli. Niniejszy egzemplarz pochodzi z drugiego roku wybijania. Do jego wybicia użyto stempla awersu z dwuzłotówki (ze zdwojeniem litery O w POL), znanego tylko dla rocznika 1795. Odmiana z 19-stoma listkami po lewej stronie wieńca.
Justunek na portrecie i między tarczami. Skrobnięcie u dołu awersu. Zachowany połysk. Dobra prezencja.
Nakład 5.256 sztuk.
Złoto, średnica 29 mm, waga 12.31 g
