Drugi rocznik emisji groszy z miedzi krajowej. Wyraźnie rzadszy, niż jego obiegowy odpowiednik (wyceniany przez Berezowskiego na 10 złotych, gdzie zwykłym 1787 dawał 0,2 zł).
Moneta naturalna, ze śladami obiegu. Ładna prezencja
Na awersie charakterystyczna wada blachy, której pochodzenie wyjaśnia nam ustęp z uchwały Komisji Menniczej z maja 1787 roku:
„Ponieważ nadzwyczajne liche teraz są przystawiane od dozorców fabryki miedzianogórskiej miedziane opłatki, tak, że w niektórych krucha w tym stopniu materia, że pod stemplem pryskają, od drugich twardości stemple pękają, inne w pół są tylko cienkie, inne wcale nie gładkie, przeto takowych sztuk dwadzieścia pięć są oddane przez ręce jednego z komisarzów kruszcowych do dowiedzenia jak jest oszukany przez swoich dozorców JW. Biskup płocki, oraz, że ohyda jest napisowi, że te sztuki być maja z miedzi krajowej".
Rzadki.
