Królewski nominał - 10 dukatów, będące odpowiednikiem portugała pod postacią efektownej, "majestatowej" donatywy.
Przepiękna pozycja, jedna z najbardziej efektownych polskich donatyw. Szeroka i wykonana ze znakomitym kunsztem. Tego typu monety w epoce często służyły jako dekoracja, były noszone przez właścicieli na zawieszkach, łańcuchach. Takie egzemplarze, gdy obecnie pojawiają się na rynku nie dość, że mają ślady mocowania, to jednak noszenie powodowało również charakterystyczne wytarcia, wyświecenia reliefu i powierzchni. Często mocowanie w oprawie, czy jej usuwanie wiązało się z lutowaniem, czyli podgrzaniem monety, co również odbijało się negatywnie na wyglądzie jej powierzchni, która trafiła naturalną menniczą apreturę, czy lustro.
Niniejszy egzemplarz bez żadnych śladów mocowania, przeleżał zapewne w magnackim skarbcu, jedynie z wydrapanym przed królewskim wyobrażeniem oznaczeniem nominału rzymską cyfrą X między dwoma kreskami. Poza wydrapaniem, które zauważa się jako ujemne na pierwszy rzut oka, pozycja ta przy dalszym oglądaniu już tylko zdecydowanie zyskuje i wprawia w zachwyt.
Zachwyca przede wszystkim zachowanym w dużej mierze, szczególnie w zakamarkach, czy osłoniętych przestrzeniach wyśmienitym lustrem menniczym. Oglądanie pod lupą elementów zbroi królewskiej, czy tła między nimi robi wrażenie. Tło np. pod królewskim ramieniem wygląda wręcz jak na współczesnej lustrzance.
Miękki metal, jakim jest złoto znakomicie powypełniał wyobrażenia misternie wykonanego stempla, w efekcie oglądając dokładnie można wręcz podziwiać fakturę materiału przepaski królewskiej, wstęgi. Wyobrażenia są te równocześnie matowe i znakomicie kontrastują zarówno z gładkimi fragmentami reliefu, jak i lustrem tła. Efekt taki można podziwiać tylko na tak znakomicie zachowanym egzemplarzu, będącym w stanie naturalnym, bez manipulacji. Oglądając te fragmenty pod lupą, szybko zapominamy o 'iksie' przed królewską postacią.
Zachwycająca, szczególnie detalami awersu moneta. Zdecydowanie polecamy.
Piękny
wyrób gdańskiej mennicy, będącej wówczas pod zarządem Gerharda Rogge (z jego inicjałami
G-R), dla której stemple wykonał słynny medalier Jan Höhn (sygnatura
I-H). Duża donatywa majestatowa nowego typu - widokowa. Emisja, która
nie nawiązuje już do monet czasów Zygmunta III, gdzie na rewersie
zamiast herbu miejskiego, możemy zobaczyć piękną panoramę Gdańska, umieszczoną pomiędzy herbem miasta, a boskimi symbolami (świadczącymi o oddaniu się miasta pod Boską Opiekę). Jak pisał o niej Jarosław Dutkowski: "Ukazywała
ona otoczone wałami i bastionami miasto. Wyeksponowano większość
znaczących budynków miejskich takich jak wieże Ratusza Głównego i
Starego Miasta, hełm zdobiący bramę więzienną. Rozpoznawalne są wieże
niemal wszystkich kościołów gdańskich...".
Awers:
półpostać króla w prawo, w koronie i zbroi, z Orderem Złotego Runa na
piersi, ramieniem związanym chustą, przepasany szarfą dowódcy. Z berłem
i jabłkiem królewskim w dłoniach. W otoku legenda:
VLADISLAUS IIII D:G: REX POL:& SUEC:M:DUX LITV:RUS:PRUS:
Rewers:
panorama Gdańska pod wieńcem obłoków z hebrajskim napisem Jahwe. Z
chmur wyłaniają się cztery dłonie: pierwsza z gałązką oliwną i palmową,
druga z mieczem i wagą, dwie złączone do modlitwy. Pod panoramą, tarcza
herbowa podtrzymywana przez lwy, z inicjałami I-H u podstawy, z datą 16-44
i inicjałami G-R po bokach. W otoku legenda:
REGIA CIVITAS GEDANENSIS FIERI FECIT
Rzadka, piękna, efektowna.
Złoto, średnica 47.2 mm, waga 34.822 g
