Najwyższy nominał mennictwa Stanisława Augusta wprowadzony Uchwałą z czerwca 1794. Duża, złota emisja okresu Insurekcji Kościuszkowskiej.
Moneta poszukiwana i ceniona przez kolekcjonerów. Wprowadzona do polskiego mennictwa wzorem francuskich złotych monet, z charakterystyczną szatą graficzną rewersu. Wyróżniająca się na tle rodzimych dukatów również większym rozmiarem, który wynikał ze stopy menniczej. Zachowano zawartość złota właściwą standardom dukatów holenderskich, zwiększając wagę poprzez dodanie m.in. większej ilości srebra, stąd ich bardziej jasnożółty, słomkowy kolor niż monet z większym dodatkiem miedzi.
Nominał, zdaniem Rafała Janke, bity w latach 1794-1795, co argumentuje on dokładną analizą stempli. Niniejszy egzemplarz pochodzi z drugiego roku wybijania. Do jego wybicia użyto stempla awersu z dwuzłotówki (ze zdwojeniem litery O w POL), znanego tylko dla rocznika 1795. Odmiana z 19-stoma listkami po lewej stronie wieńca.
Nakład 5.256 sztuk.
Złoto, średnica 29 mm, waga 12,27 g
