Trzeci rocznik malborski, wybity już po wprowadzeniu nowej ordynacji menniczej.
Jedyny z literą M, umieszczoną pomiędzy herbami.
Rocznik, który dotychczas błędnie uznawano jako ostatni szeląg malborski, w kontekście aktualnej wiedzy, zebranej m.in. w książce Dariusza Marzęty.
