Brutus Albinus Decymus Juniusz Brutus Albinus (Decimus Junius Brutus Albinus) niewątpliwie w Rzymie uważany był za bohatera i to nie tylko dlatego, że dowodził wygraną kampanią z 56 roku p.n.e. skierowaną przeciwko konfederacji Armorykańskich plemion pod przewodnictwem Wenetów. Decymus walczył również przeciwko Wercyngetoryksowi pod Gergowią i pod Alezją. W 49 roku p.n.e. dowodził flotą, którą zbudował od podstaw w ciągu 30 dni, podczas zwycięskiego oblężenia Marsylii, która w czasie wojny domowej opowiedziała się po stronie Pompejusza. Przez Cezara „umiłowany jak syn” młodość spędził w towarzystwie Klodiusza, Marka Antoniusza i Kuriona - była to niewątpliwie ekipa, która trzęsła życiem towarzyskim Rzymu w latach ’60 p.n.e. - Cyceron nazywał ich „młodzieńcami z bródkami”. Cezar uczynił go w testamencie swoim spadkobiercą drugiego stopnia i opiekunem każdego dziecka, które by spłodził, a 15 marca 44 roku p.n.e. Decymus Brutus wykazał się rażącą niewdzięcznością (o czym pisało wielu starożytnych autorów) i wbił sztylet w ciało dyktatora. Monety Decymusa Juliusza Brutusa Albinusa szerzej omawiane są w najnowszym numerze Biuletynu Numizmatycznego.
Awers: Głowa młodego Marsa w hełmie z pióropuszem, w prawo.
Rewers: Dwa, skrzyżowane carnyces (galijskie trąby), powyżej owalna tarcza, poniżej okrągła tarcza, w otoku legenda ALBINVS BRVTI•F
Srebro, średnica 18,4 mm, waga 4,03 g.
Dołączona karteczka z kolekcji Andrew McCabe.
Punca bankierska na awersie.
