"Brandtalar" - talar z płonącym miastem - był pierwszym talarem miasta Torunia!
Ta bardzo rzadka dziś moneta była pamiątkową emisją zapoczątkowaną w 1630 roku. Wybitą dla uczczenia obrońców miasta, którzy w roku 1629 oparli się armii szwedzkiej. Jej emisja jednak nie zakończyła się w czasach Zygmunta III. Miasto Toruń biło je także w czasach Jana II Kazimierza, co świetnie uargumentował Wojciech Jękot na łamach Przeglądu Numizmatycznego (rozszerzony artykuł dostępny GNDM.pl).
Wznowienie emisji Brandtalarów wiążę się z okrągłą, 30-stą rocznicą tych słynnych wydarzeń, przypadającą na rok 1659, lecz przyczyn emisji należy szukać wcześniej. W 1655 roku miasto podpisało bez walki akt kapitulacji przed szwedzkimi wojskami. Okupacja trwała aż grudnia 1658. Dopiero na mocy rozejmu z 1 stycznia 1959 król Jan Kazimierz uroczyście wkroczył do miasta, lecz sama forma poddania miasta nie mogła przypaść władcy do gustu. Moneta, nawiązująca do chlubnych chwil, mogła być więc doskonałym narzędziem by przypomnieć królowi "lepsze czasy", jak też dać władcy dużo pieniędzy w formie zadośćuczynienia.
Typ ten wyróżnia zarówno metoda wykonania - "walcowa", nie zaś bicie kafarowe - oraz charakterystyczna dla emisji monetarnych czasów Hansa Dawida Lauera gwiazda (jego znak menniczy), znana również z regularnych talarów Jana Kazimierza.
Ładnej prezencji egzemplarz. Prawdopodobny ślad po zawieszce na godz. 12, ale moneta bez śladów noszenia. Relief zachowany dobrze, bez wyobleń. Ładna, równa patyna. Dość dobra jakość tłoczenia jak na ten typ.
Srebro, średnica 44-46.5 mm, waga 27.7 mm
