Złotówka koronna wybita w Bydgoszczy w roku 1671 to w praktyce jedyna dostępna, srebrna moneta króla Michała Korybuta. Zaś niniejszy jest ciekawy nie tylko historycznie, ale również ze względu na proweniencję.
To moneta, której według Lengnicha wybito tylko 5.000 sztuk (!) na polecenie Podskarbiego Wielkiego Koronnego Andrzeja Morsztyna.
Według Czapskiego ta złotówka została wybita w niewielkiej ilości, w celu przedłożenia jej na najbliższym sejmie, który miał uchwalić prawo pozwalające na jej wybicie. Była więc ona próbą okazową, a nie monetą obiegową. Sejm ten został jednak zerwany, w związku z czym monety te miały zostać, na polecenie króla, przetopione w mennicy.
Doprowadziło to do jeszcze większej rzadkości tej monety. Z 5.000 sztuk zachowała się zapewne tylko mała część nakładu.
Ciekawa zarówno historycznie, jak i heraldycznie, na rewersie której widnieją inicjały Michała Hodermanna - wardajna mennicy bydgoskiej. Jednak to herb na awersie jest unikatowy w skali polskiego mennictwa, jak podkreśla specjalista, Zbigniew Kiełb:
"Unikalne w skali całego polskiego mennictwa okresu 1479-1707 jest również usytuowanie herbu ministra skarbu - tu - Jana Andrzeja Morsztyna herbu Leliwa na skrzyżowanych kluczach. To jedyny taki przypadek. Ich zadaniem nie było jego upiększenie, a jednoznaczne wskazanie osoby odpowiedzialnej i nadzorującej produkcję próbnych monet z 1671 r. Był nią, z racji pełnienia urzędu ministra skarbu w Koronie, Jan Andrzej Morsztyn, którego oznaką godności jako podskarbiego wielkiego były właśnie dwa klucze."
Moneta z okrągłą puncą własnościową na godzinie 12. Puncą, którą spotyka się na złotych monetach z czasów Polski Królewskiej, czy rzadkich srebrach. Należącą do wciąż nieokreślonego, ale wyjątkowego zbioru, zważywszy jak rzadkie monety mają tę puncę.
Duża rzadkość.
Srebro, średnica 32 mm, waga 9.96 g
