Jedyny z banknotów złotówkowych II RP, który wprowadzony w pierwszej turze po reformie Grabskiego przetrwał w obiegu aż do wybuchu II WŚ, mimo, że nominał ten został już zastąpiony przez 100 zł nowej, dużej emisji z lat 1932-1934.
Jako, że w końcowych latach II Rzeczpospolitej dominowały w obiegu setki z lat trzydziestych, to udział tych z 1919 był niewielki i z reguły w sposób naturalny trafiają się egzemplarze mocno zużyte obiegiem.
Banknoty 100 zł z 1919 roku w stanach pięknych należą do pozycji bardzo rzadkich.
Niniejszy zachowany zdecydowanie ponadprzeciętnie.
Bez zmęczenia papieru obiegiem, o swej naturalnej, emisyjnej świeżości. Jedynie ze śladem złożenia na cztery i dodatkowymi, lekkimi liniami dwóch pionowych złożeń pobocznych.
Prezencja wyśmienita.
Zdecydowanie ponadprzeciętna świeżość.
Bardzo atrakcyjna sztuka.
